Dendermonde – Op en naast de parking van az Sint-Blasius wordt volop gewerkt om het regenwater af te koppelen van het rioleringsstelsel. “Het regenwater zal via een buizensysteem opgevangen worden in een bezinkingsbekken achter het ziekenhuis. De scheiding van regenwater en vervuild rioleringswater heeft grote voordelen voor het milieu”, meldt woordvoerder Dominique Potteau.
De werken, die eind deze maand klaar zijn, sluiten perfect aan bij het duurzaam ondernemen dat AZ Sint-Blasius hoog in het vaandel draagt.
“Het ziekenhuis heeft een sociale opdracht – dat is duidelijk. Het zit in ons DNA om aan de gezondheid van de patiënten te werken. Bovendien werken we met overheidsgeld en is het onze overtuiging dat we die middelen op zo’n manier moeten inzetten dat we zo kwalitatief mogelijk zorg bieden, én dat we verantwoording verschuldigd zijn aan de maatschappij in haar geheel, en niet alleen aan de overheid.” Karen Pieters, Algemeen Directeur van het algemeen ziekenhuis Sint-Blasius in Dendermonde, is duidelijk over wat maatschappelijk verantwoord ondernemen betekent voor haar organisatie.
Het AZ Sint-Blasius is een regionaal ziekenhuis dat zich richt tot de 300.000 inwoners van Dendermonde en de omliggende gemeenten. Naast de grote campus in Dendermonde is er ook een kleinere vestiging in Zele. In totaal werken er zo’n 1.300 mensen, waaronder een 150-tal zelfstandige artsen.
Karen Pieters vervolgt: “Wij hebben hier al tien jaar een echte meetcultuur: we meten, weten, sturen bij. En op basis van die data publiceren we reeds sinds 2011 een jaarlijks duurzaamheidsverslag.” Het Dendermondse ziekenhuis is altijd een voorloper geweest, en was ook het eerste met een duurzaamheidsverslag. In het verslag is er uiteraard aandacht voor milieu-inspanningen, het HR-beleid en dergelijke, maar het rapporteert ook over de core business.
“We moeten het aandurven om ook met onze klinische indicatoren naar buiten te treden. Als we denken dat de maatschappij aan bepaalde medische of verpleegkundige meetresultaten een boodschap heeft, dan communiceren we erover.”
Oorspronkelijke was het meten en opvolgen van de klinische indicatoren iets wat alleen gebeurde voor intern gebruik, maar geleidelijk aan – er was toen nog geen verplichting vanuit de overheid – kreeg de cultuur van meten, maar ook van transparantie en verantwoordelijkheid, meer en meer vorm. “Het rapport is op zich niet het streefdoel van die duurzaamheidsverslaggeving. De ideeën moet leven binnen de organisatie en stimuleren tot permanente verbetering.” En dus gebeurt er meer dan alleen maar officiële rapportering: medewerkers worden uitgenodigd om hun successen te delen langsheen de kwaliteitsstraat, via de diensthoofden worden de boordtabellen regelmatig besproken, en vorig jaar was er een ‘indicator van de maand’ waarbij mensen die daar goed scoorden extra in de bloemetjes werden gezet. “We communiceren ook heel geregeld over hoe we met de indicatoren omgaan, welke verbetertrajecten we opzetten en dergelijke. Maatschappelijk verantwoord ondernemen vertalen we intern als Voortdurend Verantwoord Verbeteren. Want dat is onze ultieme drijfveer.” (tv)
