’t Kleine Muziekske viert dit jaar zijn vijftigste verjaardag. Vorige maand kon je daarover in Editie al meer lezen, maar hoe ervaren de muzikanten van het eerste uur dit jubileum zelf.
Op dit ogenblik is er nog één muzikant actief die de hele geschiedenis van 50 jaar ’t Klein Muziekske heeft beleefd. Patrick Meulebroek zat in een bevoorrechte situatie om alles vanaf het begin mee te maken omdat hij bij zijn ouders woonde in het lokaal Antikens waar ’t Klein Muziekske – toen nog Tsjing Boem – werd opgericht.
Patrick Meulebroek: “Muziek betekende voor mij een uitlaatklep, naast studeren en mijn engagement bij de jeugddienst van de christelijke mutualiteiten. Toen al druk genoeg.” Pierre Van Damme was 17 jaar toen hij zich aansloot bij ’t Klein Muziekske. “Als trouwe KAVD supporter nam ik al snel mijn klarinet mee naar de voetbal om met muziek onze toen wel heel goede ploeg te steunen. Iedereen in ons gezin was muzikant. Zelf speelde ik tot mijn 12 jaar dwarsfluit, maar dat vond ik een te stil instrument. Ik koos met de hulp van mijn grootvader – die zelf vlaggendrager van de harmonie Katholieke Burgerskring was – voor de klarinet. Muziek is voor mij rust, ontspanning en sfeer.”
“Muziek is me met de paplepel ingegeven. Met een vader, zus en twee broers die muziek speelden, kon ik niet achterblijven”, vertelt Wim Van Damme die al jaren bij ’t Klein Muziekske speelt. “Muziek was de leidraad bij ons thuis en van muziek word ik opgewekt en blij.” Hij was 16 jaar toen hij voor de eerste keer met ’t Klein Muziekske op pad ging.
“We zijn uitgegroeid tot een hechte familie”
Wat maakt spelen bij ’t Klein Muziekske bijzonder? Pierre Van Damme: “Het is voor mij in de eerste plaats onder vrienden leuke muziek maken. Muziek van alle tijden en genres.” Wim Van Damme ziet het als volgt: “Het belangrijkste voor mij is eveneens het samen muziek maken, maar ook van alles beleven onder elkaar. Zaken waar dikwijls nog lang wordt over gesproken. We hebben zoal eens aan een verkeerde kerk gestaan om een huwelijk te spelen. Of een van onze muzikanten die een stuk van zijn trombone thuis laat liggen, of een muzikant die van grote honger geraniums begint op te eten. Nog meer van deze fratsen zijn te lezen in ons boek dat binnenkort verschijnt. Wat het voor mij nog meer bijzonder maakt, is dat we nog veel terugvallen op deuntjes van vervlogen tijden, die bij veel mensen voor een lach en een traan zorgen, dat zijn zaken die me als mens ook raken en voldoening geven.”
Patrick Meulebroek: “Zo zijn we na 50 jaar nog meer dan vroeger uitgegroeid tot een hechte familie. Uiteraard samen met onze dames die bij vele activiteiten betrokken zijn en aldus mee kunnen genieten van het amusement.”
“Het einde is nog lang niet in zicht
Wat zouden deze drie muzikanten graag nog realiseren met ’t Klein Muziekske? Wim Van Damme: “Wanneer je kan zeggen dat je met het ’t Klein Muziekske de glorie jaren van Eendracht Aalst hebt meegemaakt, gespeeld hebt op Anderlecht, op de wijnfeesten in Duitsland, de Dendermondse Persprijs hebt ontvangen en nu nog koninklijke titel hebt mogen meemaken, dan hebben we al heel veel bereikt. Mijn persoonlijke betrachting is alvast dat het ‘ Klein Muziekske – dat bestaat uit verschillende generaties mensen – nog jaren mag samen spelen. En dat ik er nog vele jaren kan van meegenieten.”
Patrick Meulebroek: “Ik zou graag in de toekomst kunnen kijken, maar dat kan niet. We gaan vooral onze opvolgers nog wat bijbrengen zodat het bestaan van onze vereniging verzekerd is zodat ’t Klein Muziekske kan blijven zorgen voor amusement.” “50 jaar ’t Klein Muziekske is een boek vol fantastische avonturen met door de muziek verbonden vrienden. Het boek telt al vele pagina’s en het einde is nog lang niet in zicht”, vult Pierre Van Damme aan.
