Sint-Gillis – Sommige kennen Harry Woods misschien als hun huisdokter. Anderen herinneren hem nog van de rockgroep ‘Toy’. De band scoorde begin jaren ’80 een internationale hit met ‘Suspicion’, en belandde ook op de soundtrack van de film ‘Any Way The Wind Blows’ van Tom Barman. Eén van onze lezers vroeg zich af hoe het met hem zou gaan na al die jaren. Editie ging op bezoek bij Harry Woods, de rockende huisdokter uit Sint-Gillis.
Dr. Woods, hoe gaat het met je?
Dr. Woods: “Goed, maar ik zou graag meer tijd hebben om muziek te spelen. Door de drukke dokterspraktijk komt het er veel te weinig van.”
Wat doe je in het dagelijkse leven? Ben je nog met muziek bezig?
Dr. Woods: “Ik ben in mijn vrije tijd voornamelijk met muziek bezig. Ik speel thuis zelf nog veel en heb een mini-studio waar ik af en toe wat muziek kan opnemen. Ik schrijf ook nog héél véél eigen nummers.”
Hou je buiten muziek er nog andere hobby’s op na?
Dr. Woods: “Weinig, ik lees ook wel nog wel wat en er gaat ook veel tijd naar mijn kinderen, maar daarnaast ben ik héél veel met muziek bezig. Samen met Theo Van Hemelrijck uit de vroeger groep Toy heb ik nu nog de groep ‘Woods’. Daarnaast speel ik hier en daar nog in formaties, wanneer me dat gevraagd wordt.”
Wat herinner je je uit je kinder- en jeugdjaren?
Dr. Woods: “Ik ben afkomstig van Baasroode en ik liep school in het Atheneum. Ik begon pas op mijn zeventiende met muziek. Ik leerde het op mezelf. Ik ben nooit naar een muziekschool geweest. Ik was echter wel erg geboeid en gepassioneerd door muziek. Bij het bepalen van mijn latere studies heb ik me een beetje laten leiden want ik had zeker ambities om in de muziekwereld verder te gaan.”
Haalde je wel eens kattenkwaad uit?
Dr. Woods: “Ik haalde niet echt kattenkwaad uit, maar met de groep Toy hebben we héél veel leute en plezier gehad. We hebben wat afgelachen voor en na de optredens. Tijdens de optredens was het echter steeds opperste concentratie.”
Hoe is het muzikale succes eigenlijk begonnen?
Dr. Woods: “Het begon met onze deelname aan de muziekwedstrijd aan het televisieprogramma ‘Singesangejo’ met Jo met de Banjo. We wonnen die wedstrijd tegen Boogie Boy, die daar trouwens niet om kon lachen. We kregen een platencontract dat we nooit echt hebben kunnen verzilveren. We waren wel ontdekt. We traden regelmatig op in het televisieprogramma Hitring van Kurt Van Eeghem en we hadden iedere week optredens doorheen het land. Het duurde allemaal tot wanneer Hitring werd stopgezet: dan waren ook opeens de optredens gedaan. Die tijd namen we ook ‘Suspicion’ op in Duitsland en werd de single in verschillende landen uitgebracht. Ook onze LP’s kenden een succes.”
Viel dit te combineren met je dokterspraktijk?
Dr. Woods: “De eerste negen jaar had ik geen eigen dokterspraktijk en deed ik enkel af en toe vervangingen. Ik was bijna fulltime met muziek bezig toen. Niet dat daar van te leven viel hoor. Nadien begon ik met de praktijk en was er plots minder tijd voor muziek.”
Is er iets uit het succes van ‘Suspicion’ voortgevloeid?
Dr. Woods: “We hadden wel succes, ook internationaal, maar het bleef toch beperkt. We werden op Radio 1 vaak gedraaid. Je kan het echter niet vergelijken met groepen die het nu goed doen. We traden regelmatig in Duitsland op en we zaten daar in een televisieshow. Op die korte tijd verkochten we in en om Munchen 20.000 LP’s. Over heel België verkochten we slechts 15.000 LP’s.
Wat zijn je toekomstplannen? Wat zou je echt nog graag doen in je leven?
Dr. Woods: “Uiteraard wil ik nog lang met muziek bezig zijn. Ik heb ondertussen weer genoeg materiaal bijeengeschreven om een cd te vullen. Maar bij het opnemen en uitbrengen van een cd komt héél wat werk kijken. In de eerste plaats ondersteunende muzikanten zoeken. Toch hoop ik ooit nog een cd te kunnen uitbrengen en ook weer regelmatiger te kunnen optreden. We stonden een viertal jaar geleden, toen we met ‘Woods’ een cd uitbrachten, nog op het podium van Marktrock. Mocht ik er nu iets willen uitpikken, waar ik graag eens wil optreden, dan zijn dat de Gentse Feesten. Dat lijkt me iets heel gezellig, om mijn muziek voor te stellen.”
Welke boodschap wil je tenslotte aan onze lezers meegeven?
Dr. Woods: “Het belangrijkste is niet wat je overkomt, maar wel hoe je het opneemt. Als de zaken eens niet lopen zoals je wil – en in de muziekwereld kan dat wel eens gebeuren – mag je niet treuren. Daarnaast mag je jezelf als muzikant ook niet te serieus nemen. We zijn niet allemaal een Mozart of Elton John.”(wr)
