Grembergen – Ooit komt er een dag dat alles wat lastiger wordt. Op dat moment kan je een beroep doen op mensen als Paul Mettepenningen en zijn vrouw Lieve Van Damme. Met hart en ziel zetten deze twee zich in in het Woon- en Zorgcentrum Sint-Antonius in Grembergen.
“Wij zeggen altijd ’t Klooster”, verbetert Paul meteen. Hij werkt al zo’n drie jaar als vrijwilliger in het rusthuis. Hij is er een van de barmannen die je in de cafetaria voor bewoners en bezoekers vindt. Lieve, de vrouw van Paul, is sinds een jaar ook actief in Sint-Antonius. “Ik verstel kleren”, vertelt ze. “Knopen aannaaien, zomen innaaien… Ik help daarnaast ook nog in de cafetaria. Lieve en Paul gaan regelmatig met de bewoners mee wandelen. “Dat gaat niet zonder de hulp van vrijwilligers”, vertelt Paul. Om alle rolstoelen te duwen en ouderen te ondersteunen is veel mankracht nodig. Ook als er speciale activiteiten op het programma van de bejaarden staan, krijgen Paul en Lieve wel eens telefoon.
“Overlaatst ben ik nog koffie gaan uitschenken als ze pannenkoeken gebakken hadden”, herinnert Lieve zich. Paul en Lieve doen dit werk vooral omdat ze het graag doen.“Je komt met de mensen in contact”, vertelt Paul, die net als alle ander vrijwilligers gepensioneerd is. “We proberen het de mensen aangenaam te maken”, vult zijn vrouw aan. “De mensen
babbelen al eens graag, en ook met de bezoekers kunnen we eens een klapke doen.”
“Er is niet genoeg personeel: ze hebben geen tijd meer om met de mensen te babbelen. Vast
personeel kost te veel.” Gelukkig kunnen de personeelsleden én de bewoners van “het klooster” een beroep doen op als mensen als Lieve en Paul.
