Exact één jaar geleden verdween met Peter Bombay een zwaargewicht uit de gemeenteraad. Als fractieleider van SAMEN oefende hij naar eigen zeggen controle uit op het beleid van de meerderheid. “We moesten ze soms eens wakker schudden”. De ambtenaar aan de Europese Commissie trok zich na de verkiezingen in alle rust terug in zijn woonst in Sint-Gillis. Wij vroegen ons af hoe het met hem ging.
Peter, hoe gaat het met je?
Peter Bombay: “Goed, ik heb een rustig jaar achter de rug. Na zes jaar mocht dit wel eens. Ik heb nu meer tijd voor mijn vrouw en kinderen. Ik heb nu ook het gevoel dat ik me voor 100% kan inzetten voor mijn job.”
Met wat ben je naast je job aan de Europese Commissie zoal bezig?
PB: “Na de verkiezingen ben ik bij het parochiekoor beginnen zingen. Ik doe dit héél graag. Daarnaast heb ik nu meer tijd om eens iets te lezen en naar een concert van klassieke muziek te gaan.”
Heb je de verkiezingsnederlaag al verteerd?
PB: “Zeker wel, ik heb er nooit echt wakker van gelegen. Je moet het oordeel van de kiezer aanvaarden. Ik vond het vooral spijtig voor alle mensen die zich voor SAMEN hebben ingezet. We hadden heel wat werk in de campagne gestopt. Jammer voor alle medewerkers dat het niets heeft opgeleverd”.
Deed je al aan politiek tijdens je jeugd?
PB: “Ja, de interesse voor politieke thema’s kreeg ik met de paplepel ingegeven. Mijn ouders waren Vlaamsgezind en er werden discussies gevoerd rond actuele thema’s. Mijn ouders vonden politiek belangrijk, maar zelf namen ze er niet aan deel, ik wel. Toen ik in het Heilige Maagdcollege zat maakte ik met enkele vrienden het tijdschrift “De Vlaamse Vlagge” en organiseerden we politieke debatten op school.”
Hoe ben je uiteindelijk in de politiek gestapt?
PB: “Ik wou me heel graag inzetten om iets voor de stad te doen. Zo kwam ik in 1997 in het Ros Beiaardcomité, waar ik actief meewerkte aan de voorbereiding voor de Ommegang. In die tijd kwam ik ook Alfons Hermans tegen, die zich afgescheurd had van de politieke lijst rond De Batselier. Ik heb hem overtuigd om SAMEN, een onafhankelijk project op te starten. Het heeft niet lang mogen duren. De kiezers die het niet meer eens waren met het beleid, gingen vooral naar het Vlaams Belang, in plaats van naar de actieve oppositie zoals wij.”
Hoe kijk je terug op je zes jaren in de gemeenteraad?
PB: “Ik heb een natuurlijk verlangen om op te bouwen en niet af te breken. Eens in de oppositie vond ik het mijn taak echt oppositie te voeren. Ik wou de meerderheid doen nadenken over hun beleid. Het was onze taak om een oogje in het zeil te houden. Ik ben fier dat we in die taak geslaagd zijn. Sommige collega’s bedanken me daar nog voor”.
Welke projecten of thema’s kregen jouw aandacht binnen de gemeenteraad?
PB: “Wij hebben vooral de stem van de wijkmensen laten horen in de gemeenteraad. Verschillende zaken die wijken aanbelangden hebben we gesteund. We zorgden o.a. voor plaatsing van straatnaamborden in Oudegem. De aandacht voor het heraanleggen van de voetpaden was één van onze stokpaardjes. Het valt me op dat de huidige meerderheid daar nu ook véél aandacht aan besteed.”
We herinneren jouw naam ook in het dossier rond de erkenning van het Ros Beiaard als werelderfgoed?
PB: “Ja, ik heb die erkenning mee mogelijk kunnen maken, maar dat was niet vanuit de gemeenteraad. Enkele jaren daarvoor heb ik nog op het kabinet van de Vlaamse Ministerpresident gewerkt. Van daaruit heb ik kunnen meewerken aan het UNESCO dossier dat o.a. over die erkenningen ging. Ik ben fier dat ik daar mijn steentje heb kunnen bijdragen.”
Ken je een leuke anekdote uit de gemeenteraad?
PB: (Lacht) “Ja hoor, er zijn wel eens grappige dingen gebeurd. Zonder namen te noemen, heb ik het bij een tussenkomst in de gemeenteraad eens gehad over een Europese studie. Ik gaf aan dat iedereen wel op de hoogte was van deze studie. Velen hebben toen instemmend geknikt en eentje beweerde zelfs dat hij ze gelezen had. Het grappige was, dat die studie helemaal niet bestond. Ik had die terplekke uitgevonden om mijn redevoering kracht bij te zetten”.
Volg je nu nog het politieke leven in Dendermonde?
PB:“Ik ben en zal altijd een hele enthousiaste Dendermondenaar blijven. Zoals onze verkiezingsslogan toen luidde: ‘Een hart voor Dendermonde’. Het beleid en de inzet is nu aan anderen. Ik kijk ook niet toe vanuit de tribune, op de gemeenteraad ben ik niet meer geweest. Ik heb vertrouwen in het huidige bestuur. Piet Buyse is een goede burgervader”.
Wat zijn je toekomstplannen? Zien we je ooit terug in de politiek?
PB: “Zeg nooit nooit, maar ik denk van niet. Na de verkiezingen hebben we SAMEN laten ophouden te bestaan. Het was duidelijk dat de kiezer geen boodschap meer had aan ons project. Ik ben ook niet van plan dit project in 2012 terug op te starten of met iets nieuws voor de dag te komen. Indien anderen mij op hun lijst willen, zullen ze met zeer goede argumenten moeten afkomen. Maar eerlijk gezegd, ik zie me niet terugkeren. Ik had wel héél graag terug in het Ros Beiaardcomité gezeten, want ik had nog héél leuke ideeën voor 2010. Blijkbaar heeft men daar aan mij niet meer gedacht, wat ik wel jammer vind.”.
Welke boodschap wil je tenslotte aan onze lezers meegeven?
PB: “Ik geloof er in dat mensen die het goed menen echt nog iets in de politiek kunnen betekenen. Dit was ook de reden waarom ik er ben ingestapt. Ik heb zes jaar mijn steentje bijgedragen en ik hoop dat er dat nog velen willen doen. Als slotoverweging zou ik willen meegeven dat het leven te kort is om niet te proberen in iedereen iets goeds te zien.”
