Leen Roels was op 4 oktober in cultuurcentrum Belgica te zien in haar eigen theaterstuk “Allez George”. Leen is afkomstig uit Appels, maar woont nu in Gent. In 2005 studeerde ze af aan het Conservatorium. Ondertussen maakte ze héél wat naambekendheid in de theaterwereld.
Leen, hoe gaat het in Gent?
Leen Roels: “Nu gaat het goed, maar het was lang wennen. Toen ik op kot zat, belde ik vaak huilend naar huis. Eigenlijk is het puur toeval dat ik hier uiteindelijk ben komen wonen.”
Wat doe je in het dagelijkse leven? Welke hobby’s hou je er op na?
LR : “Mijn hobby is mijn werk. Alles staat in teken van theater. Ik schrijf stukken en repeteer voor nieuwe producties. Ik speel momenteel in twee producties. Daarbuiten doe ik aan knutselen, tekenen, verhalen schrijven en kan ik uren bezig zijn met koken of wandelen. Een cafeetje doen met vrienden zit er ook wel eens in.”
Wat mis je uit Dendermonde?
LR: “Mijn familie kan ik soms serieus missen. Ik mis ook den buiten, de weiden, de koeien én de Schelde in Appels. In Gent moet je al een eindje stappen om een beetje natuur te vinden. Thuis ging ik vaak wandelen op de meest ondenkbare uren. Ik kon daar doen wat ik wou. Ik schreeuwde, liep als een gek en deed onnozel, niemand zag dit. Ik denk niet dat ik dit in bijvoorbeeld de Veldstraat zou moeten proberen.”
Wat herinner je jou uit je kindertijd?
LR: “Iedere woensdag ging ik naar de bieb. Ik nam steeds 5 boeken mee, maar las ze nooit, op “Matilda” van Roald Dahl na. Ik herkende me echt in het hoofdpersonage. Ik kon ook dingen laten bewegen. Ik leefde vaak in mezelf en een wereld van fantasie. Ik vertelde dit aan niemand, uit angst voor negatieve reacties.”
Hoe beleefde je jouw jeugd? Haalde je wel eens iets uit op school?
LR : “Kattenkwaad heb ik op school nooit echt uitgehaald, uit angst voor straffen en slechte punten. Ik was in de buurt en jutte de anderen op, maar ik zorgde dat ik tijdig mijn handen er vanaf trok.”
Waarom ging je “toneel” ging studeren?
LR : “Ik kreeg de kriebels te pakken tijdens een jeugdkamp. Daar werd ’s avonds toneel gespeeld en ik deed mee. Toen kreeg ik het te pakken. Ik voelde me vrij en het was een verademing om de remmen los te gooien. De studieplannen kwamen pas later.”
Herken je iets van jezelf in de rol van ‘Linda’ uit ‘Allez George’?
LR : “Onbewust zit er wellicht veel van mezelf in. Net als Linda kan ik moeilijk relativeren. Ik ben ook zeer gevoelig en de koppigheid is me ook niet vreemd. Het is logisch dat ik mezelf herken, want je hebt het uiteindelijk zelf geschreven.”
Hoe heb je de voorstelling in Dendermonde ervaren?
LR : “Het is spannend om voor véél mensen te spelen die je kent. Daarbovenop was Dendermonde ook het grootste publiek, waarvoor we dit stuk al speelden. Het werd een echte topper. We hadden een groter podium, waardoor er voor ons echt nieuwe dingen ontstonden. De vele positieve reacties achteraf deden enorm veel deugd. Al weten we natuurlijk zelf ook waar het nog beter kon.”
Wat zijn je toekomstplannen? Wat zou je echt nog graag doen in je leven?
LR: “Ik kom vast in de kern van toneelgezelschap Ceremonia te zitten. Ik zal aan meer producties meewerken. Ik kreeg de opdracht een nieuw stuk te schrijven én te regisseren, zonder dit keer zelf mee te spelen. Dit wordt een hele nieuwe ervaring voor mij. Voor de rest laat ik het op me afkomen. In grote televisieseries zullen jullie me niet onmiddellijk in een vaste rol zien. Ik heb schrik om in een personage vast te raken. Voor een leuke rol in een film mogen ze me altijd bellen, maar theater blijft voorlopig mijn voorkeur genieten.”
Welke boodschap wil je tenslotte aan onze lezers meegeven?
LR: “Mensen, zie mekaar graag! Lach en ween, heb goeie en slechte dagen, het maakt niet uit maar blijf van elkaar houden!
